در این تکنیک بین مسئله یا موضوع مورد نظر و یک واژه که به طورتصادفی از یک متن مانند کتاب یا فرهنگ لغت به دست می آید (یا چیزهایی که در اطرافمان می بینیم) ارتباطی اجباری برقرار می شود. انتظار می رود هنگام تلاش برای برقراری چنین ارتباطی ایده ها و نظرات جدیدی راجع به موضوع به دست آید، اما اگرموفق نشویم می توانیم واژه تصادفی دیگری را امتحان کنیم.
اجرای گروهی این تکنیک می تواند بسیار جذاب و جالب توجه باشد. باید دانست برقراری ارتباط های اجباری بین کلمه تصادفی انتخاب شده که مثل فال حافظ از میانه یک کتاب می آید یا با دست گذاشتن روی کلمه ها می آید می تواند ارتباطی طنزآمیز باشد و به هیچوجه نمی باید الزامی برای خنده دار نبودن ارتباط قائل شد. گاهی از میان همین ارتباط های خنده دار ایده های جالب بیرون خواهد آمد. به ویژه اگر این ارتباط ها در جمع مطرح شده و در ایده پردازی مجدد روی آنها انجام شود.
مثال: محصول تولیدی من دوربین مداربسته است و واژه کره که یک خوراکی نه غیرمرتبط است از میان کلمه ها به من داده شده است. کره خوشمزه است. کره را باید در جای خنک نگه داشت. کره با تخم مرغ نیمروی خوبی ارائه می دهد. کره روی کوبیده آن را خیلی لذید می کند. کره بهتر است حیوانی باشد. کره زود آب می شود..... واو .... دوربین مداربسته هم آب می شود؟ بله در صنعت مکان هایی وجود دارد که دمای هوا به حدی است که خیلی از فلزات آب می شوند. کوره ها و نظارت بر کوره ها و حتی نظارت به درون کوره ها می تواند در برخی صنایع بسیار مفید باشد. ایده تولید دوربینی که بتواند در شرایط دمای کوره تصویر بدهد می تواند یک محصول با استراتژی تمایز به ما بدهد. نظر شما چیست؟
این تکنیک شاید در ابتدای اجرا سخت و غیر ممکن باشد اما با تمرین و شکستن قالب های ذهنی ایده های جالبی از اجرای این روش به دست می آید.
چون گفتنی باشد ,