من تهرانم
شبي كه از چشمان تو مي افتد
لغزان و خيس و شور
در سكوت
زندگي،
و زبانه مي كشد آن خاموش آذران
در انتهاي دالان تاريك يك رويا
ديگر
دريا موهبتي نيست ...
+ نوشته شده در شنبه شانزدهم دی ۱۳۹۶ ساعت 11:55 توسط علي خان آبادي
|
بي خبرنامه
نامه ای به کسانی که خبردانی را از خبرخوانی دوست تر می دارند و از آن روی بی خبرند ...
چون گفتنی باشد , و همه عالم , از ریش من درآویزد ,
تا مگر نگویم ... ,
اگر چه بعد از هزار سال باشد ,
این سخن , بدان کس برسد ,
که من خواسته باشم !
نوشتههای پیشین
- اردیبهشت ۱۴۰۴
- مرداد ۱۴۰۳
- تیر ۱۴۰۲
- فروردین ۱۴۰۰
- آبان ۱۳۹۹
- مهر ۱۳۹۹
- مرداد ۱۳۹۹
- تیر ۱۳۹۹
- فروردین ۱۳۹۹
- بهمن ۱۳۹۸
- دی ۱۳۹۸
- آذر ۱۳۹۸
- شهریور ۱۳۹۸
- شهریور ۱۳۹۷
- مرداد ۱۳۹۷
- خرداد ۱۳۹۷
- اردیبهشت ۱۳۹۷
- فروردین ۱۳۹۷
- اسفند ۱۳۹۶
- دی ۱۳۹۶
- مرداد ۱۳۹۶
- اردیبهشت ۱۳۹۶
- اسفند ۱۳۹۵
- بهمن ۱۳۹۵
- آبان ۱۳۹۵
- بهمن ۱۳۹۴
- دی ۱۳۹۴
- دی ۱۳۹۲
- آذر ۱۳۹۲
- اسفند ۱۳۹۱
- بهمن ۱۳۹۱
- دی ۱۳۹۱
- آذر ۱۳۹۱
- آبان ۱۳۹۱
- مهر ۱۳۹۱
- شهریور ۱۳۹۱
- آرشيو